دلتنگی

تک درختم سوخت بگذار جنگل هم بسوزد!

درگلستان طبیعت ما گل پزمرده ایم/ رنگ پیری را ندیده در جوانی مرده ایم!

 کاش مادر نمیزادی مرا دادگاه زندگی حکمش غم است/ سهم ما از زندگی خیلی کم است!

فریاد زدم خدا این چه رسمیست/ رفیقان را از هم جدا کردن هنر نیست!

توی آسمون دنیا هر کسی ستاره داره/ چرا وقتی نوبت ماست آسمون جایی نداره!

گفتی که ترکم میکنی/ راضی به مرگم میکنی/ هر آنچه میخواهی بکن/ اما فراموشم نکن!

ای شمع آهسته بسوز که شب دراز است/ ای اشک آهسته بریز که غم زیاد است!

شیر دل باشی اگر/ دنیا شکارت می کند/ هرچه باشی نازنن ایام خوارت میکند!

محبت گر شود پیدا به هر قیمت خریداریم!

شمع میسوزد و پروانه به دورش نگران/ من که پروانه ندارم چه کنم!

باز غروب است و یکی انگار در میزند/ گر نگویم من دروغ غم است که به من سر میزند!